بَنَفشه نام نوعی گل است از تیره بنفشگان که بیشتر در نواحی معتدل جهان یافت می‌شود. گل بنفشه ساقه‌ای کوتاه و رنگ آن بنفش، یا ترکیبی از زرد و بنفش است. این گیاه دارای خواص درمانی و پزشکی است که در قدیم ساختن بلور افشار از آن رایج بوده است. گیاهی است علفی و پایا و گل‌های آن منفرد، زیبا و به رنگ بنفش، به‌ندرت سفید یا گلی و معطر است. گل‌های زیبا و معطر بنفشه در اوایل بهار ظاهر می‌شود، درتابستان گلهایی عاری از گلبرگ در بین دمبرگ‌های آن ظاهر می‌شود که همیشه به حالت مخفی در آن باقی می‌ماند. گل‌ها در مقابل نور رنگ خود را از دست می‌دهند و در جای خشک و تاریک حتی بیش از یکسال رنگ خود را حفظ میکند.گل بنفشه دارای طبیعت سرد و تر است.(موارد احتیاطی) زیاده‌روی در مصرف گل بنفشه، موجب ضعف و سنگینی معده و آشفتگی حال می‌شود. همچنین مصرف زیاد آن به تهوع و استفراغ منجر خواهد شد.
محصولات مرتبط
نام عربی : البنفسج
نام اردو : گل بنفشه
نام انگلیسی: Sweet Violet
نام علمی : Odorata Viola از خانواده Violaceae
نام های دیگر: فرفیر
ماهیت : بنفشه گل گیاهی چند ساله است که ،ارتفاع آن به بیست سانتی متر می رسد. گیاه بنفشه گونه های بسیار دارد .
اجزای مورد استفاده و مشتقات : برگ، گل و روغن .
افعال و خواص:
- نزله و زکام
- گل بنفشه مسهل صفرا
- مسکن عطش
- مسکن حدت خون
- محلل اورام و روغن آن منوم و ملطف است .
مقدار مصرف : جرم آن تا 5 مثقال ، به صورت دم کرده تا 10 مثقال .
مضرات : بوییدن بنفشه زکام ایجاد میکند . زیاده روی در مصرف آن ،به ضعف قلب، سنگینی معده ،تهوع ،غم و اضطراب می انجامد .
مصلحات و تدابیر : شب بو و مرزنجوش برای زکام ، انیسون برای ما بقی مضرات بنفشه مصلح است. بنفشه را نباید بجوشانید، زیرا خاصیتش بسیار کم می شود . اگر خواستید بنفشه را به عنوان مسهل استفاده کنید، کنار آن شکر به کار ببرید ؛ زیرا قوت آن را بیشتر می کند؛ ولی عسل از قوت اسهال آن می‌کاهد . استفاده از دمنوش بنفشه برای معده بهتر است و زودتر از خود بنفشه جذب شود .
بدل : نیلوفر آبی ،برگ ختمی ،برگ پنیرک . هم وزنش شیرین بیان یا گل گاوزبان برای بند آوردن سرفه .
منبع : علم الادویه، سید محمد علی سیدنظری
دیدگاه خود را بنویسید