1. مكارم الأخلاق به نقل از ابوذر: سينى‌اى از انجير به پيامبر صلى الله عليه و آله هديه شد. به اصحابش فرمود:«بخوريد؛ چراكه اگر بنا بود بگويم ميوه‌اى از بهشت است، همين ميوه را مى‌گفتم ؛ زيرا ميوه‌اى است بدون هسته. آن را بخوريد؛ زيرا بواسير را ريشه‌كن مى‌سازد و براى نقرس سودمند است».
2. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: انجير، تازه و خشک، بخوريد؛ چرا كه بر قدرت همبسترى مى‌افزايد، بواسير را ريشه‌كن مى‌كند، و براى درمان نقرس و سردىِ مزاج، سودمند است.
3. امام على عليه السلام: خوردن انجير، انسدادها را نرم مى‌كند و براى بادهاى قولنج، سودمند است. در روز، از آن فراوان بخوريد و آن را در شب هم بخوريد؛ امّا فراوان، نه.
4. امام رضا عليه السلام: انجير، بوى بد دهان را مى‌برد، استخوان‌ها را استحكام مى‌بخشد، درد را مى‌برد و با وجود آن، ديگر به دارويى نياز نيست.
5. الكافى به نقل از احمد بن محمّد بن ابى نصر ، از امام رضا عليه السلام :«انجير، بوى بد دهان را مى‌برد، دهان و استخوان‌ها را استحكام مى‌بخشد ، مو برمى‌روياند، درد را مى‌برد و با وجود آن ، ديگر به دارويى نياز نيست».
همچنين فرمود :«انجير ، همانندترين چيز به گياهان بهشت است».
6. طبّ الأئمّة عليهم السلام به نقل از محمّد بن عَرَفه: در روزگار امام رضا عليه السلام و مأمون، در خراسان بودم. [يك بار ،] از امام رضا عليه السلام پرسيدم: اى پسر پيامبر خدا! درباره انجير ، چه مى‌گويى؟
فرمود :«براى قولنج ، سودمند است. آن را بخوريد».
1. مكارم الأخلاق عن أبي ذرّ: اهدِيَ إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله طَبَقٌ عَلَيهِ تينٌ، فَقالَ لِأَصحابِهِ: كُلوا، فَلَو قُلتُ: فَاكِهَةٌ نَزَلَت مِنَ الجَنَّةِ ، لَقُلتُ هذِهِ؛ لِأَنَّها فاكِهَةٌ بِلا عَجَمٍ فَكُلوها؛ فَإِنَّها تَقطَعُ البَواسيرَ، و تَنفَعُ مِنَ النِّقرِسِ. (مکارم الاخلاق، ج1،ص376،ح1251 / بحارالانوار، ج66،ص186،ح4 / الفردوس، ج3،ص243،ح4716 / کنزالعمال، ج10،ص44،ح28180)
2. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: كُلُوا التّينَ الرَّطبَ وَ اليابِسَ؛ فَإِنَّهُ يَزيدُ فِي الجِماعِ، و يَقطَعُ البَواسيرَ، و يَنفَعُ مِنَ النِّقرِسِ وَ الإِبرِدَةِ. (مکارم الاخلاق، ج1،ص377،ح1254 / بحارالانوار، ج66،ص186،ح6)
3. الإمام عليّ عليه السلام: أكلُ التّينِ يُلَيِّنُ السُّدَدَ و هُوَ نافِعٌ لِرِياحِ القولَنجِ، فَأَكثِروا مِنهُ بِالنَّهارِ، و كُلوهُ بِاللَّيلِ، ولا تُكثِروا مِنهُ. (طب الائمه لابنی البسطام، ص137 / بحارالانوار، ج66،ص186،ح3)
4 . الإمام الرضا عليه السلام: التّينُ يَذهَبُ بِالبَخَرِ، و يَشُدُّ العَظمَ، و يَذهَبُ بِالدّاءِ حَتّى لا يُحتاجَ مَعَهُ إلى دَواءٍ.(مکارم الاخلاق، ج1،ص376،ح1252)
5. الكافي عن أحمد بن محمّد بن أبي نصر عن الإمام الرضا عليه السلام : التّينُ يَذهَبُ بِالبَخَرِ ، و يَشُدُّ الفَمَ وَ العَظمَ ، و يُنبِتُ الشَّعرَ ، و يَذهَبُ بِالدّاءِ ولا يُحتاجُ مَعَهُ إلى دَواءٍ.
و قالَ عليه السلام : التّينُ أشبَهُ شَيءٍ بِنَباتِ الجَنَّةِ. (الکافی، ج6،ص358،ح1 / المحاسن، ج2،ص372،ح2298 / بحارالانوار، ج66،ص185،ح2)
6 . طبّ الأئمّة عن محمّد بن عَرَفة: كُنتُ بِخُراسانَ أيّامَ الرِّضا عليه السلام وَ المَأمونِ، فَقُلتُ لِلرِّضا عليه السلام: يَا ابنَ رَسولِ اللّهِ، ما تَقولُ في أكلِ التِّينِ؟ قالَ : هُوَ جَيِّدٌ لِلقولَنجِ فَكُلوهُ. (طب الائمه لابنی البسطام، ص137 / بحارالانوار، ج66،ص185، ح3)
7. رسول اللّه صلى الله عليه و آله : مَن أحَبَّ أن يَرِقَّ قَلبُهُ ، فَليُدمِن أكلَ البَلَسِ. (غریب الحدیث لابن قتیبه، ج2، ص303، مکارم الاخلاق، ج1،ص376،ح1253 / بحارالانوار، ج66،ص187،ح7)
دیدگاه خود را بنویسید